Zestaw czternastu map rozplanowanych na dziesięciu osobnych arkuszach jest integralną częścią książki Barbary Engelking i Jacka Leociaka pt. Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście. Publikowany również oddzielnie, ponieważ stanowi jedyny w swoim rodzaju atlas getta warszawskiego: bogate, wielostronne i jak dotąd najpełniejsze opracowanie kartograficzne getta autorstwa Pawła E. Weszpińskiego, które nie ma precedensu w literaturze światowej. Pierwszego całościowego opracowania kartograficznego getta dokonał w latach sześćdziesiątych Józef Ziemian. Przy sporządzaniu kartografii do atlasu korzystano z jego nigdzie, dotychczas w komplecie nieopublikowanych map, za których udostępnienie podziękowania należą się pani Janinie Brandwajn- Ziemian. Źródła do opracowania kartograficznego czerpano z Państwowego Archiwum m.st. Warszawy oraz z dokumentów i relacji przechowywanych w archiwach Żydowskiego Instytutu Historycznego i Instytutu Yad Vashem, a także ze świadectw publikowanych. Kartografia została zweryfikowana dzięki nowo odkrytym materiałom, przede wszystkim cennej kolekcji niemieckich zdjęć lotniczych Warszawy z okresu okupacji, odnalezionej przez Zygmunta Walkowskiego w amerykańskim Archiwum College Park (Maryland). Atlas składa się z dziesięciu arkuszy, na których znajdują się następujące mapy tematyczne: 1) granice getta przed wielką akcją likwidacyjną; 2) urzędy i produkcja; 3) handel, usługi, miejsca szmuglu; 4) służba zdrowia, opieka społeczna, oświata; 5) życie społeczne; 6) miejsca zamieszkania wybranych postaci getta; 7) getto szczątkowe po wielkiej akcji likwidacyjnej; 8 a) powstanie, b b) część północna byłego getta i KL Warschau; 9) współczesny układ ulic i ostańce zabudowy na tle dawnego planu miasta; 10a) getto warszawskie na tle planu całego miasta z 1939 roku, 10b) wysypiska gruzu, 10c) komunikacja tramwajowa i autobusowa na obszarze przyszłego getta w 1939 roku, 10d) komunikacja w getcie.