SOWA OPAC : Biblioteka Publiczna im. Władysława Jana Grabskiego w Dzielnicy Ursus m. st. Warszawy

150745

Książka

W koszyku

oceń

Po drugiej stronie / Rafał Cuprjak. - Wydanie pierwsze. - Bydgoszcz : Genius Creations, 2015. - 369 stron ; 20 cm.

Autor

Cuprjak Rafał (1977- ). Autor

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Gatunek

Powieść Fantastyka Horror Romans

O czym jest moja książka? O tym, że maluję obrazy. Tworzę coś z niczego, czyli w pewnym sensie jestem bogiem, ale nie tym z Paktofoniki, i nie Jezusem Chrystusem, nawet nie Zeusem, tylko takim małym bogiem, bożkiem. Kiedy zasypiam, obrazy się budzą, życie w nich toczy się normalnie, tak jak u nas, tam też jedzą, płodzą dzieci, łoją wódę, kłócą się, jarają gandzię. Taki świat wykreowałem. Usadowiłem go w oddalonej od szlaku samotnej góralskiej chatce, gdzieś na końcu świata, w Bieszczadach, pomiędzy Cisną a Wetliną. To na pierwszy rzut oka zwyczajne schronisko tak naprawdę jest azylem pełnym ludzi uciekających przed wojną, bestialstwem getta, przed krwią na dłoniach, uzależnieniem od cyberseksu, chorą ambicją, wypłukującą z mózgu resztki wolności i zdrowego rozsądku. To miejsce jak magnes przyciąga moich bohaterów, wyławiając ich z różnych czasów i miejsc. źródło opisu: materiały wydawcy

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Filia "Skorosze"

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 pol. (1 egz.)

Recenzje:

Są takie książki, których nie da się streścić. Tak skomplikowane, wielowątkowe, łączące przeciwieństwa w sposób perfekcyjny, że mimo prób, odpowiednie słowa nie nadchodzą. Taką książką na pewno jest debiutancka powieść Rafała Cuprjaka pod tytułem Po drugiej stronie.
W powieści jest kilka wątków – są te dotyczące malarza, który wydaje się, że na starość zdziwaczał, bo mówi do siebie i nadużywa alkoholu, (...) te opowiadające historię młodego mężczyzny wyjeżdżającego w góry i pary dość często zażywającej narkotyków, która trafia do tego samego miejsca co rzeczony mężczyzna, ale też wątki przenoszące czytelnika w przeszłość. To wszystko z pozoru niczym się nie łączy. Aż nagle pojawia się element spajający całość, niby niepozorny, przemykający gdzieś w tle historii, by potem stać się jej osią.
Na uznanie zasługuje kilka rzeczy. Po pierwsze bohaterowie. Nikt nie jest przypadkowy, każdy ogrywa w powieści jakąś rolę. Autor dobrze scharakteryzował postacie, dał im pewną przeszłość, pochylił się nad ich charakterami i sprawił, że nie jest to zlepek przeźroczystych osób, ale wyrazistych indywidualności, a każda z nich ma „to coś”, co ożywia jej opowieść. Najlepsze jest jednak to, że to nie są postacie, które podalibyśmy jako przykład komukolwiek. To osoby z problemami, wadami, ułomnościami, poturbowane życiowo. Doskonale pasują do stworzonej przez autora historii.
Po drugie gatunek. Trudno określić, czy powieść jest horrorem, fantastyką, a może jeszcze czymś innym. To pomieszanie gatunków wypada zaskakująco dobrze – z makabry przechodzimy do romansu, z romansu przerzuca się nas do fantastyki, a ta jest tu chyba najbardziej zaskakującym elementem – przynajmniej dla mnie. Trzeba przyznać, że dzięki temu nie jesteśmy w stanie przewidzieć, co się za chwilę wydarzy, co czeka nas na kolejnych kartach powieści, a to napięcie tylko uprzyjemnia lekturę.
Po trzecie pomysł na opowieść. To wielowątkowa historia, która została dobrze przemyślana. Na początku nic nie zapowiada tego, że potem kolejne losy bohaterów zostaną splecione, a jednak tak się dzieje. I nie jest to książka, w której czeka nas happy end, a po drodze wiele radosnych chwil. O nie, na pewno nie jest to ten typ opowieści.
Po czwarte styl. Każdy z bohaterów ma własne części w tej powieści, a autor zadbał o to, by były one różne. Nie otrzymujemy jednakowej narracji, postacie mają swoje nawyki, sposoby mówienia, co konsekwentnie stosuje się w każdym z rozdziałów. To dokonały zabieg, który zawsze mnie zachwyca, bo pokazuje, jak wiele pracy włożono w napisanie powieści.
Po drugiej stronie nie jest powieścią łatwą, do przeczytania w nudny wieczór. Wymaga skupienia i poświęcenia jej czasu. Tylko w ten sposób będzie można się nią rozkoszować. Doskonale napisana, z intrygującą fabułą, aż trudno uwierzyć, że to debiut. Jeśli tak wygląda pierwsza powieść Cuprjaka, to naprawdę nie mogę się doczekać kolejnych.