SOWA OPAC : Biblioteka Publiczna im. Władysława Jana Grabskiego w Dzielnicy Ursus m. st. Warszawy

150753

Książka

W koszyku

oceń

Bezmatek / Mira Marcinów. - Wołowiec : Wydawnictwo Czarne, 2020. - 256 stron ; 23 cm.

Autor

Marcinów Mira (1985- ). Autor

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Chorzy na nowotwory Matki i córki Miłość Opieka paliatywna Śmierć Umieranie Żałoba

Gatunek

Powieść

W brawurowej prozie Miry Marcinów wszystko jest dzikie i dziwne, a najdziwniejsza jest śmierć, której miało nie być. Bo na świecie są tylko dwie okoliczności końca: ktoś zmarł śmiercią tragiczną lub po długich cierpieniach. W tej książce jest inaczej. Są lata dziewięćdziesiąte i te teraz, są małe dziewczynki i młode matki. Marcinów próbuje znaleźć nowy język na opisanie straty i ze skrajnej intymności robi literaturę: transową, mocną, dowcipną, a jednocześnie drżącą, okrutnie szczerą, pełną czułości i tęsknoty nie wiadomo za czym, choć wiadomo, że tej pustki wypełnić się nie da. źródło opisu: opis wydawcy

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Oddział "Czechowice" Wypożyczalnia dla Dorosłych Nr 116

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 pol. (1 egz.)

Filia "Niedźwiadek"

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 pol. (1 egz.)

Filia "Skorosze"

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 pol. (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca finansowania

Książka zakupiona w ramach budżetu obywatelskiego na 2021 rok

Recenzje:

Czy można żyć bez mamy? Czy można żyć po śmierci mamy? Ile po niej płakać? Ile jeszcze żyć sobą samą?
Sobą samą, sierotą, bez niej żyjącej?
Mama, którą raz się kochało, a raz nienawidziło.
Mama, która czasem zachwycała, a czasem wręcz mierziła, denerwowała, irytowała...
Mam była, a teraz jej nie ma.
Mira Marcinów w książce BEZMATEK próbuje żyć będąc w żałobie. Przez prawie trzy lata nie może sobie poradzić ze śmiercią matki. (...) Głowa nie pozwala, ciało się buntuje, ona sama szuka jej, a czasem nawet zachowuje się tak, jak ona. Matka wniknęła w nią, na czym się czasem łapie, a przed czym broniła się, jako dorastająca dziewczynka. Ale... Wstaje o czwartej rano, parzy kawę i czeka na dzień. Patrzy przez okno na pobliskie Tesco choć do niego nie chodzi. Spija kawę, zawsze tą samą, jak mama. Ona tak żyła, a teraz kto ma tak żyć? Ktoś musi. Jest ona, córka, która nie potrafi wyjść z jej butów.
Mama. Najukochańsza choć często pijana. Najlepsza, choć nie-mama. Inni zazdrościli, bo wesoła, bo ładna, bo zadbana. Mężczyźni zwracali na nią uwagę i ona, jej córka idąca tuż obok, była dumna z niej. Jednak mama nie była taką mamą-mamą. Dziecko było nie-było, a raczej dzieci, bo było ich troje. Wszystko się mieszało, płakało, brzydziło czasem, lecz teraz nic już nie ma. Jej nie ma. Nie ma kolorowego ptaka życia.
Została ona, córka, która w wieku 33 lat nie umie żyć.
Martwa mama, zimne ciało, piękny makijaż na jej twarzy i ubranie wybrane przez córkę. Nikt nie był gotowy na śmierć, nikt raka nie wpuszczał do domu. Wszystko nie tak... A teraz córka, dziecko swojej mamy bezradnie tkwi w żałobie... Płacze do wnętrza, do siebie. Nic nie potrafi, nic. A żyć absolutnie.
BEZMATEK to książeczka wspomnień. To pamiętnik, w którym na początku mamy wpisy mamusi, potem dołączają do niej wpisy dorastającej Miry, by na końcu stać się... Właśnie - czym? Zlepkiem, jednością. Bo mama odeszła, kto ma pisać za nią? Mira bierze pióro i przywraca życie tej, która jest już martwa. Mama Odeszła. Tak się nie robi - pisze Marcinów. dziecko winno mieć mamę długo, a ona? Czym sobie na to zasłużyła? Mama miała czekać na nią w ciepłym domu. Miała pichcić, malować paznokcie, chodzić w kolorowych szpulkach. Miała, a nie ma. Nie ma jej, nie ma ciepła, buty leżą zapomniane w szafie.
Dziecko - Mira - próbuje poradzić sobie z brakiem. Z pustką. Z tą wolną przestrzenią po mamie. Płacze.