SOWA OPAC : Biblioteka Publiczna im. Władysława Jana Grabskiego w Dzielnicy Ursus m. st. Warszawy

151128

Audiobook

W koszyku

oceń

Autor

Tokarczuk Olga (1962- ). Autor Stenka Danuta (1961- ). Wykonanie

Forma i typ

Audiobooki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Miłość Podróże Prawda Tajemnica Paryż (Francja) Pireneje (góry)

Gatunek

Powieść obyczajowa Powieść psychologiczna Audiobooki Dokumenty dźwiękowe

Gdzieś na granicy francusko-hiszpańskiej, w Pirenejach, podobno jest Księga. Zawarta w niej wiedza może przynieść wyższe wtajemniczenie, odmienić losy świata, a nawet przywrócić młodość. Legenda Księgi ożywiała wyobraźnię wielu pokoleń marzycieli, błędnych rycerzy, desperatów. Wśród nich znaleźli się niecodzienni podróżnicy, którzy pewnego dnia w 1685 roku wyruszyli z Paryża ku Pirenejom: Markiz parający się alchemią, bankier i filantrop de Berle, Gauche - niemy woźnica z nieodstępującym go żółtym psem - oraz porzucona przez narzeczonego kurtyzana Weronika. Czy uda im się odnaleźć to, czego szukają? źródło opisu: materiały wydawcy

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Oddział "Czechowice" Wypożyczalnia dla Dorosłych Nr 116

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. CD (1 egz.)

Filia "Niedźwiadek"

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. CD (1 egz.)

Filia "Skorosze"

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. CD (1 egz.)

Filia "Gołąbki"

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. CD (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca uczestników/wykonawców

Czyta Danuta Stenka.

Uwaga dotycząca innej dostępnej postaci fizycznej

Publikacja dostępna również w wersji drukowanej.

Uwaga dotycząca wymagań systemowych

Nagranie w formacie mp3.

Recenzje:

Gauche jest niemową, który nie rozstaje się ze swoim kundlem piastującym konie przy zapyziałej oberży, na peryferiach Paryża. Narrator opowieści traktuje o nim tak: „Tkwił w swoim czasie niczym w bezpiecznej skorupce, powoli rosnąc, powoli przyswajając sobie jego ledwie zauważalny rytm”. Markiz interesuje się alchemią, uczonymi, traktatami i wierzy w istnienie (podobno w Pirenejach, podobno na granicy francusko-hiszpańskiej) tajemniczej Księgi, (...) mającej objaśniać wszystkie zawiłe kwestie związane z życiem i śmiercią. Księgi-odpowiedzi na wszelkie pytania. Weronika jest damą lekkich obyczajów, która nad wyraz pielęgnuje sny, jedyną przestrzeń, która bywa dla niej nienawistna. Mamy 1685 rok. W ramach królewskiego (Ludwik XIV) edyktu, piętnującego wszystkie wyznania we Francji, poza katolicyzmem, rzesze hugenotów, próbują uciec do upragnionych Niderlandów, gwarantujących normalne, wyznaniowe swobody. Niespodziewanie losy trzech wymienionych wyżej postaci krzyżują się, a wspólna podróż po wiedzę i mądrość, okaże się pretekstem do spojrzenia na naturę człowieka i świata.
Powieść o tym, że wielu z nas buduje świat według oczekiwań bliskich, epoki, rozumu, religii. O tym, że jak okiełzna się namiętności, bezpowrotnie straci się marzenia. Że bywają dni, które niczego nie rozwiązują i nie posuwają żadnych spraw dalej. O tym, że miłość wyostrza zdolność widzenia rzeczy ukrytych, a zaciemnia i zaciera to, co znane. O tym, że nosimy w sobie wiele głosów, ale tylko jeden brzmi donośnie, a cierpienie płynie zawsze z poczucia niemocy i ograniczenia. I może najważniejsze: „W człowieku dojrzałym cały czas mieszka dziecko i ono nosi całą prawdę o człowieku – samotność, doświadczenie opuszczenia, oczekiwanie uwagi i miłości, lęk bez powodu – tutaj zaczyna się mędrzec, wielki polityk, zwykły człowiek, każdy. To, co później robi się w życiu, jest ciągłym prowadzeniem dialogu ze sobą jako dzieckiem”. Powieść o głodzie poznania, poprzez które osiąga się siłę i wolność. „Poznanie daje wolność, ale nie daje bezpieczeństwa”.
Książka o chaotyczności czasu, który ludzie noszą w sobie. Powieść-soczekwa, która skupia w sobie wszystkie tematy rozwijane w następnych latach i dziś, w pisarstwie Olgi Tokarczuk. Pierwszy dukt w jej gęstym od znaczeń lesie. „Każda książka napisana przez człowieka wychodzi poza niego i jest od niego większa”.

agaKUSIczyta PODRÓŻ LUDZI KSIĘGI, to powieść tak naprawdę o PODRÓŻY i KSIĘDZE, które są jakby dwoma przeciwnymi sobie filarami mostu, które łączy kładka pełna przejeżdżających w karocach LUDZI. Ci, szukając boskiej Księgi wyruszają na poszukiwania zarówno świętego Graala, jak i samych siebie. Bo każda podróż ma w sobie głębię. Mijasz miasta, obserwujesz przesuwający się krajobraz i zaczynasz myśleć, a nawet przemyśliwać swoje dotychczas przeżyte dni i lata, (...)