Chwila, w której dowiadujesz się, że Twoje zdrowie, a czasem nawet życie, jest zagrożone, z pewnością należy do najgorszych, jakie tylko mogą się zdarzyć. Jednak gdy pierwszy szok minie, możesz wybrać różne drogi przeżywania swojej choroby i mierzenia się z jej skutkami. Możesz zamknąć się w domu i czekać na nieuchronny koniec albo potraktować to jako ostrzeżenie, wyzwanie, przeszkodę do usunięcia. Ta druga droga daje zdecydowanie więcej nadziei na pozytywne zakończenie procesu leczenia, a także okazję do przewartościowania całego życia, ustalenia nowych priorytetów, odnalezienia się w „najlepszej możliwej wersji siebie”. Chwila, w której uświadamiasz sobie, że nie jesteś wieczny, może stać się bezcennym doświadczeniem, jeśli pozwoli Ci odkryć prawdziwe pragnienia oraz podążyć ścieżką intuicji. Autorka tej książki pokazuje, jak nie dać się zwieść fałszywym przesłankom, nie dać się pochować za życia, nie ulegać presji - ze strony rodziny, lekarzy, przyjaciół i szarlatanów - na którą narażony jest każdy poważnie chory człowiek. W serii pytań i odpowiedzi próbuje wyjaśnić, jak działa mózg i jak można go „przeprogramować”, aby nie wpaść w depresję czy panikę i nie pogorszyć własnego stanu, a także podpowiada, jak wykorzystać możliwości umysłu i duszy do wspomagania procesu leczenia. Przypomina, że każdy z nas jest żywym, czującym człowiekiem, a nie przypadkiem statystycznym, i że nie można załamywać się z powodu niepomyślnych rokowań. Jeśli chcesz dowiedzieć się, co warto zmienić we własnym życiu i jak żyć po diagnozie - od razu zabierz się za lekturę! źródło opisu: materiały wydawcy